Je naam is een programma!

Bijbel

Hier vind je een navertelling van de evangelielezing van deze zondag.
De andere lezingen uit het Oude en/of Nieuwe Testament worden vermeld.
De verwerkingen zijn gebaseerd op het Evangelie.

Navertelling Lucas 2,22-40

De evangelielezing van vandaag is Lucas 2,22-40. Voor de jongste kinderen kan de navertelling gebruikt worden, voor wat oudere kinderen is de vertaling uit b.v. het Evangelieboek voor kinderen of de Bijbel in Gewone Taal ook heel goed te begrijpen.

Voor het eerst naar de tempel
Jezus werd geboren in het land Israël. Daar wonen de joodse mensen. Zij volgen de wet van Mozes. En die wet zei dat Maria en Jozef, nu hun kindje geboren was, naar de tempel in Jeruzalem moesten gaan. Daar gingen ze Jezus aan God laten zien. “God, wij danken U”, zeiden Maria en Jozef, “wij zijn zo blij met ons kindje en wij vragen uw zegen over Hem.”
Zij hadden twee jonge duiven mee genomen en die gaven zij aan de mensen in de tempel.

Net op dat moment kwam Simeon de tempel in. Simeon was al een oude man. Heel zijn leven had hij gebeden en voor arme mensen gezorgd. De heilige Geest rustte op hem, was dichtbij hem omdat hij voor God zoveel goede dingen had gedaan. Simeon was een profeet. De heilige Geest had hem verteld dat hij niet zou sterven voordat hij de Messias had gezien, de Redder van de wereld. Simeon voelde dat hij nu naar de tempel moest gaan. En daar zag hij Maria en Jozef en het kindje Jezus. Hij vroeg of hij Jezus vast mocht houden. Hij riep de naam van Jezus uit: “JEZUS!” En toen ging er zo’n blijdschap door hem heen dat hij jubelde en juichte.
Hij loofde God en hij bad: “God, ik ben uw dienaar die gedaan heeft wat U vroeg. Nu ik dit Kind gezien heb en heb vastgehouden kan ik in vrede deze wereld verlaten. Ik ga sterven en kom dan bij U. Dit Kind zal een Licht zijn voor alle mensen in de wereld, U hebt Hem gestuurd om alle mensen te redden. Hij is de held van uw volk Israël. Hij is een licht in de duisternis!”

Iemand had alles gezien wat er gebeurde. Het was een oude vrouw, Hanna, ze was al 84 jaar weduwe. Hanna was het liefst altijd in de tempel om te bidden, te vasten en om dicht bij God te zijn. Ook zij vroeg of ze Jezus vast mocht houden. En ook zij riep zijn naam uit: “JEZUS!” En ook zij dankte God en jubelde en juichte. Ze vertelde iedereen over de Redder die de mensen kwam bevrijden. Zij had al zo lang op dit moment gewacht!

Maria en Jozef waren verbaasd over alles wat Hanna en Simeon zeiden en hoe zij de naam van hun Zoon hadden uitgeroepen. Wat bedoelden zij toch precies? Met z'n drieën gingen ze terug naar huis en ze waren stil onderweg. Wat was er veel bijzonders gebeurd!

Jezus groeide op en terwijl Hij ouder werd, kon je zien dat ook op Hem de heilige Geest rustte. Net als op Hanna en Simeon.

Dit is het Woord van God
Kinderen: Wij danken God