Er is altijd genoeg om te delen

Achtergrond

Hier is informatie te vinden over de context van de lezing of de plaats en tijd in het kerkelijk jaar. Ook kan hier informatie over feesten, personen, gedenkdagen en gebruiken gevonden worden. 

Een maaltijd van verbondenheid

Delen is een kenmerkend Jezus-gebaar. Hij zet ook anderen ertoe aan. In het Evangelie van vandaag zegt Hij tot zijn vrienden: "Geven jullie hen maar te eten". Zelf bleef Hij brood en leven delen tot op de laatste avond van zijn leven. Dat gedenken en vieren wij op Sacramentsdag. Wij komen samen rondom Hem, die herkend wordt aan het breken van het brood.

Sacramentsdag was van oudsher de dag van processies waarbij de monstrans met de heilige hostie, het lichaam van Christus, rondgedragen werd door de kerk en soms zelfs daarbuiten door de straten van de parochie. Nu gebeurt dit nog maar op een enkele plaats. De focus is verlegd naar de gemeenschap die samenkomt rond de Heer.

In dit bijbelverhaal staat zo iets gewoons als brood en vissen die de mensen eten met elkaar centraal. Alle vier de Evangeliën vertellen dit verhaal, Marcus zelfs twee keer. In de Joodse traditie van Jezus’ tijd was iedere maaltijd een religieus gebeuren: Men dankte God voor de gave van het leven. Men dankte God voor het voedsel dat door de aarde was voortgebracht. Men dankte God voor de vriendschap tussen de aanwezigen bij de maaltijd.

Een gezamenlijke maaltijd schept verbondenheid. Een maaltijd kon heel goed gebruikt worden om een verbond te bezegelen. 
In de bijbel zijn er veel verhalen die vertellen over hoe God een verbond sloot met zijn volk. Steeds weer aten en dronken de mensen waarmee God een verbond sloot om met elkaar te vieren dat God met hen was. Het samen eten laat de gemeenschap tussen de mensen en God zien. En de gemeenschap tussen de mensen onderling.

De symboliek van de vertelling
Jezus is niet de enige die in de Bijbel veel mensen te eten geeft van weinig. De profeet Elisa (2 Koningen 4, 42-44) geeft 100 mensen te eten van twintig broden. Ook hier blijven na afloop van de maaltijd broden over. Deze verhalen proberen in hun symboliek de mensen anders te laten kijken naar de werkelijkheid.

De aantallen van vijf roden en twee vissen zijn niet toevallig: vijf zou betrekking hebben op de vijf boeken van Mozes, de Tora. Twee staat voor de twee stenen tafelen met de tien geboden. De symbolische gedachte hierachter is dat als de vijf boeken van Mozes, met daaruit springend de de tien geboden, een echte leidraad worden voor het leven van de mensen, er een andere wereld ontstaat. Een gemeenschap waarin rechtvaardigheid centraal staat, omdat de ene mens voor de andere opkomt. Zo komt elke mens tot de volheid van zijn of haar bestaan, hier gesymboliseerd in de twaalf volle manden brood die overbleven.